بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری و بار کاری در پرستاران بخش مراقبت‌ های ویژه در بیمارستان های شهر تهران

بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری و بار کاری در پرستاران بخش مراقبت‌ های ویژه در بیمارستان های شهر تهران

کد: G-84379

نویسندگان: میلاد عباسی, روح اله فلاح, احمد مهری, محدثه بیات مرزیجرانی, نگار صفرپور خطبه سرا © ℗

زمان بندی: زمان بندی نشده!

برچسب: ارگونومی

دانلود: دانلود پوستر

خلاصه مقاله:

زمینه و هدف

با توجه به اهمیت کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه در ارائه خدمات درمانی و همچنین نقش آن در سایر ابعاد زندگی پرستاران، شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر این شاخص اهمیت بسزایی دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بار کاری و کیفیت زندگی کاری در پرستاران مراقبت های ویژه در بیمارستان های شهر تهران انجام گردید.

روش کار

در این مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی، 384 نفر از پرستاران بخش مراقبت های ویژه شاغل در بیمارستان های آموزشی- درمانی علوم پزشکی تهران در سال 1401 مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات مورد نیاز در راستای اهداف مطالعه از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه بار کار ذهنی ناسا ( NASA-TLX) با ميزان آلفا کرونباخ ۰/۸۹۷ و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (WRQoL) با میزان آلفا کرونباخ ۰/۹۲۱استفاده شد. میزان بارکاری براساس میانگین وزنی شش بعد و با استفاده از یک مقیاس ۱۰۰ درجه ای که عنوان بعد مورد نظر برروی آن ذکر شده است برآورد گردید. جهت دستیابی به نتایج قابل اعتماد، افراد با سابقه کار کمتر از یکسال، افراد دارای بیماری های خاص و محدود کننده و افرادی که پرسشنامه ها را ناقص تکمیل کرده بودند از مطالعه حذف شدند. داده ها پس از استخراج وارد نرم افزار۲۶ SPSS شدند و به دنبال آن آنالیز های آماری از جمله آزمون تی تست نمونه مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون با توجه به اهداف مطالعه بر روی داده ها انجام گردید.

یافته‌ها

نتایج نشان داد که بین نمرات بارکاری در دو گروه مرد و زن تفاوت معناداری وجود ندارد، اما نمرات کیفیت زندگی در گروه مردان به دلیل داشتن ظرفیت فیزیکی بالا و کنترل بالا در احساسات ، بیشتر از گروه زنان بوده است . مقایسه نمرات بارکاری و کیفیت زندگی افراد مجرد و متاهل نیز اختلاف معناداری را نشان داد به نحوی که افراد متاهل دارای بار کاری بالاتر و کیفیت زندگی پایین تری نسبت به افراد مجرد داشتند. بالاترین بار کاری مربوط به پرستارانی بود که ۵ بیمار در هر شیفت داشتند و به دنبال آن کمترین کیفیت زندگی را نیز بخود اختصاص دادند که از نظر آماری معنادار است. در رابطه با نوع شیفت نیز مشخص گردید افرادی که سه شیفت متوالی داشتند بالاترین بارکاری را نشان دادند و هم چنین افراد با اضافه کاری بالاتر از ۹۰ ساعت ،بالاترین بارکاری و به دنبال آن کمترین کیفیت زندگی را تجربه کردند. نتایج حاکی از آن است که پرستاران بخش مراقبت های ویژه به دلیل دارا بودن حساسیت کاری بالا نمره ذهنی بالایی دارند.

نتیجه‌گیری

بیشترین بعد کیفیت زندگی که بر روی بارکاری اثرگذار است رضایت از شغل می باشد که با کاهش بارکاری میزان رضایت از شغل افزایش می یابد. با بررسی تاثیر متغیرهای شغلی مشخص گردید که تعداد بیمار در هر شیفت، تعداد ساعات اضافه کاری و نوع شیفت عواملی هستند که با بارکاری و کیفیت زندگی ارتباط معناداری دارند؛ بطوریکه که فعالیت در شیفت صبح یا عصر بالاترین امتیاز مربوط به کیفیت زندگی را ایجاد می کند.

کلمات کليدی

کیفیت زندگی کاری، بار کاری، پرستاران، بخش مراقبت‌های ویژه

ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.