Study of the Associated Factors of Musculoskeletal Pain and Disability among Urban Bus Drivers

Study of the Associated Factors of Musculoskeletal Pain and Disability among Urban Bus Drivers

Code: G-51780

Authors: فاطمه بهرامی ℗, هانیه یوسفی, شکیبا باباخانی, رامین رحمانی ©

Schedule: Not Scheduled!

Tag: Ergonomics

Download: Download Poster

Abstract:

Background and Aim

درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی به عنوان یکی از مشکلات شایع شغلی مطرح بوده و باعث غیبت از کار، کاهش بهره وری و تحمیل هزینه بر سازمان ها می شود. رانندگان اتوبوس یکی از گروه های شغلی هستند که در معرض انواع عوامل مخاطره آمیز می باشند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه شیوع و عوامل موثر بر درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی در بین رانندگان اتوبوس شهری انجام شد.

Method

به منظور انجام این مطالعه مقطعی، تعداد 82 نفر از رانندگان اتوبوس شهری فعال در شهر همدان مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب افراد به روش تصادفی و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج (حداقل یک سال سابقه کاری، نداشتن شغل دوم، نداشتن جراحت یا آسیب به دلایل غیر شغلی و عدم ابتلا به بیماری های زمینه ای) به شرکت در مطالعه دعوت شدند. جمع آوری داده ها به روش میدانی صورت گرفت. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ای حاوی اطلاعات فردی و سازمانی، درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی (نوردیک) و همچنین چک لیست ارزیابی پوسچر به روش RULA بود. پرتکرارترین یا بدترین پوسچر برای ارزیابی انتخاب شد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

Results

بیشترین و کمترین شیوع درد در یک سال گذشته به ترتیب در کمر (45/1%) و لگن/ران ها (2/4%) و در یک هفته گذشته به ترتیب در کمر (30/5%) و لگن/ران ها و نیز آرنج ها (1/2%) بود. بیشترین فراوانی ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی نیز مربوط به کمر (11/0%) بود. در بین عوامل فردی، سن و سابقه کار با درد و ناتوانی اسکلتی عضلانی رانندگان ارتباط داشت. مشخص شد که رانندگانی که ورزش نمی کردند، شدت بیشتری از درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی را تجربه کرده اند. نمره پوسچر نیز در رانندگان دارای درد و ناتوانی بیشتر از سایر رانندگان بود. نتایج مدل گرسیون چندمتغیره (0/386=r2) نشان داد پیش بینی کننده های نهایی درد و ناتوانی در بین رانندگان شامل تعداد فرزند (0/226=β و 0/048=P)، تعداد شیفت کاری روزانه (0/231=β و 0/024=P)، ورزش کردن روزانه (0/454=β و 0/001=P) و نمره پوسچر (0/271=β و 0/010=P) بودند.

Conclusion

شایع ترین اندام در معرض درد و ناتوانی، کمر بود. ورزش نکردن روزانه، تعداد فرزند بیشتر و همچنین کارکردن به صورت دو شیفت در کنار پوسچر نامناسب عوامل اصلی درد و ناتوانی در رانندگان اتوبوس بودند؛ لذا با تمرکز بر بهبود شرایط کاری و اصلاح سبک زندگی، می توان از شدت درد و ناتوانی در سیستم اسکلتی عضلانی رانندگان کاست که شایسته است در مطالعات آتی مورد توجه قرار گیرد.

Keywords

درد و ناتوانی، اسکلتی عضلانی، رانندگان اتوبوس، ارگونومی

Post comment is closed by admin.