ارزیابی آلودگی صوتی و ارائه راهکار‌‌‌های کنترل فنی صدا در بیمارستان

ارزیابی آلودگی صوتی و ارائه راهکار‌‌‌های کنترل فنی صدا در بیمارستان

کد: G-01592

نویسندگان: مسعود شفیعی مطلق, مجید صافی نجف‌آبادی © ℗, علی الهی شیروان, محمد باغبان بصیر, اسعد آقایی

زمان بندی: زمان بندی نشده!

برچسب: عوامل فیزیکی

دانلود: دانلود پوستر

خلاصه مقاله:

زمینه و هدف

مواجهه با صدا امروزه به یکی از معضلات جهانی تبدیل شده است، به ‌طوری‌که کارشناسان این حوزه، درصدد آن هستند که با ارائه اقدامات کنترلی، میزان مواجهه با آن را تا حد امکان کاهش دهند. یکی از مکان‌هایی که میزان صدا در آن اهمیت زیادی دارد، بیمارستان می‌باشد. از این رو، این مطالعه با هدف ارزیابی صدا و ارائه راهکارهای کنترلی در یکی از بیمارستان‌های شهر همدان، انجام شده‌ است.

روش کار

در این مطالعه مقطعی، ارزیابی صدا در بیمارستان بر اساس استاندارد ISO 9612:2009 انجام شد. جهت اندازه‌گیری صدا در بیمارستان، از دستگاه صداسنج مدل svantek971 استفاده شد که قبل از شروع اندازه‌گیری، با استفاده از کالیبراتور مدل SV34، کالیبره گردید. برای شروع اندازه‌گیری، ابتدا نقشه‌ بیمارستان، شامل محل قرارگیری دستگاه‌های مولد صدا ترسیم گردید، سپس اطلاعات مربوط به محل‌هاي تردد و توقف کارکنان، ساعات مواجهه هرگروه با صدا، اوقات تغییر شیفت و اطلاعات مدیریتی مهم‌، مانند اضافه‌کاري، کار گردشی و مرخصی‌ها ثبت گردید. اندازه‌گیری صدا در بیمارستان با روش شبکه‌ای منظم، در 26 ایستگاه کاری و 119 نقطه انجام شد. بدین صورت که هر بخش بیمارستان به مربع‌هایی با ابعاد مناسب تقسیم گردید و سپس تراز فشار صوت در مرکز هر مربع در ارتفاع 120 سانتی‌متری از سطح زمین اندازه‌گیری شد. در پایان تراز فشار صوت نهایی هر بخش به صورت میانگین بیان گردید.

یافته‌ها

پس از انجام اندازه‌‌گیری مشخص شد که میانگین، بیشترین و کمترین تراز فشار صوت در بیمارستان به ترتیب 83/72 ، 8/85 (واحد تاسیسات) و 61/6±3/50 دسی‌بل (اتاق شماره 1 واحد (ccu می‌باشد. میزان مواجهه با صدا برای کارکنان واحد تاسیسات بیشتر از حد مجاز 34/82 دسی‌بل در مدت زمان کار 12 ساعته بود. حداکثر تراز فشار صوت مجاز صدا از دیدگاه شغلی برای کارکنان بیمارستان 70 دسی‌بل و از دیدگاه آسایش صوتی بیماران 45 دسی‌بل می‌باشد که در اکثر واحدهای بیمارستان به‌خصوص در بخش‌های استراحت بیماران صدا بیش از حد مجاز آسایش صوتی بیماران بود. در اکثر بخش‌های بیمارستان با افزایش ضریب جذب صوت سطوح ، به‌خصوص استفاده از تایل‌های آکوستیک در سقف و همچنین پوشش‌های پلی وینیل کلراید (PVC) در کف می‌توان زمان بازآوایی و تشدید صدا را کاهش داد. در واحد تاسیسات بیشترین صدای تولیدی مربوط به برج‌های خنک کننده و گرم کننده‌ی آب می‌باشد، که برای کاهش صدای این واحد می‌توان دور مشعل‌ها را محصور نمود و در محل خروج هوای پر فشار شیرهای ایمنی دیگ‌های بخار از سایلنسر/مافلر استفاده نمود.

نتیجه‌گیری

بر اساس نتایج این مطالعه مواجهه کارکنان بیمارستان با صدا در اکثر بخش‌ها کمتر از حد مجاز بود و فقط در واحد تاسیسات بیش از حد مجاز بود. آسایش صوتی بیماران در اکثر واحدهای بیمارستان تامین نشده بود. اجرای اقدامات کنترلی نظیر استفاده از تایل‌های آکوستیک در سقف و پوشش‌های PVC در کف می‌تواند کمک بسیار زیادی به کاهش صدا در بیمارستان و در نتیجه تامین آسایش صوتی بیماران و همچنین کارکنان نماید.

کلمات کليدی

ارزیابی صدا، آسایش صوتی، بیمارستان، کنترل صدا

ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.