تاثیر تاب آوری و مشخصات دموگرافی بر روی خود کارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
کد: G-30124
نویسندگان: آرمان امیری, پیام رشنودی © ℗
زمان بندی: زمان بندی نشده!
برچسب: ایمنی
دانلود: دانلود پوستر
خلاصه مقاله:
زمینه و هدف
شاخص های تاب آوری و خود کارآمدی به عنوان ویژگی های روانشناختی یکی از مهمترین و تاثیرگذار ترین فاکتور های موثر بر عملکرد تحصیلی دانشجویان می باشند. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط تاب آوری و خودکارآمدی دانشجویان به عنوان فاکتور های تاثیر گذار در روند یادگیری و قدرت تطابق در مقابل شرایط نامطلوب می باشد.
روش کار
این مطالعه توصیفی – تحلیلی به صورت مقطعی بین211 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1400 انجام شد. شرکت کننده گان این مطالعه شامل طیف گسترده ای از رشته های مختلف علوم پزشکی و در تمامی مقاطع تحصیلی دانشگاه بودند. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از یک پرسشنامه دو قسمتی بدون قید کردن نام شرکت کننده گان استفاده شد. مشخصات دموگرافیکی که شامل سوالاتی از جمله: سن، تاهل، سابقه شغلی، سال ورود به دانشگاه، محل زندگی، سطح تحصیلات و میزان تحصیلات والدین استفاده گردید. جهت ارزیابی شاخص های مهندسی تاب آوری و خودکار آمدی به ترتیب از پرسشنامه کونور و دیویدسون و شرر استفاده شد. نمره گذاری این دو پرسشنامه بر مبنای طیف 5 درجه ای لیکرت انچام گرفت. آنالیز داده های جمع آوری شده در نرم افزار SPSS نسخه 25 با استفاده از آزمون های پیرسون، اسپیرمن، نمونه گیری تی مستقل و کای دو انجام گرفت. تمامی آزمون ها در سطح اطمینان 95 درصد انجام شد.
یافته‌ها
نتایج این مطالعه نشان می دهد متوسط میانگین(انحراف معیار) خود کارآمدی افراد 51/14(7/11) و تاب آوری افراد 62/16(14/73) بوده است. که همبستگی خطی معنی دار (0/01p) و قوی (0/73 =s) بین تاب آوری و خودکار آمدی وجود داشته است؛ به گونه ای که تاب آوری می تواند نیمی از تغییرات خود کارآمدی افراد را پیش بینی نماید(0/53 = R2). اختلاف معناداری بین میانگین تاب آوری و خودکار آمدی بر اساس مشخصات دموگرافیکی وجود نداشت(0/05p). نتایج آزمون رگرسیون خطی ساده با هر بار در نظر گرفتن متغییر خود کارآمدی به عنوان متغییر وابسته و متغییر تاب آوری و مولفه های آن به عنوان متغییر مستقل نشان می دهد تاب آوری ارتباط خطی معنی داری با خود کار آمدی داشته است (0/01p).همچنین با در نظر گرفتن تمامی مولفه های تاب آوری به عنوان متغییر های پیش بین در مدل، تنها دو مولفه ((تصور از شایستگی فردی)) و ((پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن)) معنا دار بودند(0/01p).
نتیجه‌گیری
بر اساس نتایج این مطالعه، تاب آوری با خود کارآمدی دانشجویان همبستگی داشته و موجب افزایش خود کارآمدی گردیده است. مولفه های دموگرافیکی بر این دو شاخص تاثیر گذار نبوده و موجب تغییر این دو مولفه نشده است. از این رو سیستم های آموزشی دانشگاه می تواند با پیش بینی برنامه های آموزشی تاب آور مناسب جهت کمک به تطابق و عبور از شرایط نامطلوب، به بهبود موثرتر خود کارآمدی دانشجویان کمک نماید.
کلمات کليدی
خودکار آمدی، تاب آوری، دانشجویان، آموزش، عملکرد تحصیلی
دیدگاه ها (0)
ارسال یک دیدگاه
ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.